لحظه‏ی دیدار

 

 

1-امروز به این فکر می کردم که چرا تمام شهر سازی ها پل ها و قطار و ماشین و هر چه فکر کنید تقلید از الگوهای غربی ست. آیا نمی شود خانه هایی متفاوت با اندیشه خلاق طراحی کرد. ؟ آیا نمی توان بدون دوری از تکنولوژی اصالت خود را حفظ کرد؟

2- چرا مهندسا و سازنده های ما به خودشون اجازه نمی دن که خلقیت به خرج بدن. خلقیتی که بر اساس فرهنگ ودین مردم این مرز و بوم باشه . آن زمان دیگر دوگانگی فرهنگی و اشکالاتی که حالا پیش می آید  وجود نخواهد داشت.

3-معماری کوبیسم یا اپرسیونیسم انتزاعی که در بعضی بنا ها دیده می شه زاییده فرهنگ غرب است. فرهنگ مدرنی که زیبایی را فقط به خاطر زیبایی ستایش می کند اما در فرهنگ ما از زیبایی در جای جای زندگی استفاده می شود نه به خاطر خود زیبایی بلکه به خاطر رساندن مفهوم  و معنایی به دیگران اما به طریقی زیبا.

4- امروز را نادیده بگیرید که ما خود را گم کردیم اما در 300-400 سال پیش یعنی قبل از قاجار(از قاجار تا 30 سال پیش را دوران افول هنری می شمارند. دورانی که هیچ علم و اختراعی بروز نیافت) ما صاحب معماری و تمدنی مستقل بودیم و معماران ما همه از خلاقیت و دانش خود استفاده می کردند. تلاشی که هنوز آثار آن در اصفهان و کاشان و کرمان وخیلی از شهر های دیگر باقی مانده است.

5- من خوانندگان این سطور را دعوت به فکر کردن در زندگی کنونی خویش می کنم هرچند همه ما به آن عادت کرده ایم ، اما کمی اندیشه و توجه به مبانی اسلام و فرهنگ ایران مارا متوجه غفلتمان از فرهنگ و گذشته خویش می کند.